Lang geleden toen ik nog klein was
ik denk dat ik 7 jaar was of zelfs jonger
herinner ik me jou als vader
je was een man die altijd bezig was
je stond of zat nooit echt stil, altijd in beweging heel fascinerend
maar ik wilde dan graag contact maken zoals elk kind
en ik leerde al snel dat er maar een manier was
meegaan in waar jij op dat moment mee bezig was
en dat was veel want niet alleen waren je handen bezig met het maken van beeldjes, tekeningen of schilderijen
maar je was ook altijd bezig met de zin van het leven, het gevoel en daarbij het denken en filosoferen over psychologie, geschiedenis , filosofie en mythologie.
dus liep ik als kleine meisje vol bewondering achter jou aan
met een klein schriftje waarin ik dan die citaten en dingen opschreef
waar jij me over vertelde. Het citaal die ik nooit heb vergeten
was volgens mij van Voltaire “redeneren waar men moet voelen is kleine zielen eigen”. En zo waren er velen. Ik zal nog best ergen tussen al mijn speciale bewaarspullen van vroeger dat schriftje hebben liggen. Moet ik toch weer eens opzoeken om terug te lezen wat ik toen heb opgeschreven. Die herinneringen zijn voor mij nu heel kostbaar. Mooie lessen pap.
Built by Bridge Marketing